آندره گدار از معماران پیشرو ایران در دهه های اول قرن چهاردهم شمسی است. حضور او در ایران با بازدید اتفاقی رضاشاه از شوش و دیدن قلعه باستان شناسی فرانسوی ها بی ارتباط نیست. لغو امتیاز حفاری و به دنبال آن جایگزین کردن یک فرانسوی – آندره گدار- به سمت مدیر اداره عتیقات در ایران متاثر از این اتفاق بود.
گدار برای چهار دوره پنج ساله به ایران آمد و از سال ۱۳۰۷ کار خود را به عنوان باستان شناس آغاز کرد. ولی دوره فعالیت او بیش از سه دهه به طول انجامید و در این مدت او علاوه بر باستان شناسی به معماری و تهیه طرح بناهای نوبنیاد پرداخت. گدار در این دوره ساختمان های مهمی را طراحی کرد. مدرسه و دانشگاه، موزه، کتابخانه و آرامگاه.
گدار تا سال ۱۳۳۹ در ایران به فعالیت خود ادامه داد. سپس به پاریس بازگشت. کتاب هنر ایران آخرین اثر او چند سال قبل از مرگش به چاپ رسید.