معماری پل آبکار

38,000,000 ریال

پُل آبکار در سال ۱۲۸۸ شمسی (۱۹۰۹ میلادی) در شهر تهران و در یک خانوادۀ ارمنی به دنیا آمد. وی برای ادامۀ تحصیلات عالیه به مدرسۀ سن‌لوک اسکاربیک شهر بروکسل رفت و پس از پایان دورۀ هفت‌سالۀ تحصیلات به میهن بازگشت. آبکار در سال ۱۳۱۷ به استخدام شرکت هُخ‌تیف درآمد و در این شرکت ساختمان اصلی پروژۀ رادیو بی‌سیم را طرّاحی کرد، که در ۴ اردیبهشت سال ۱۳۱۹ افتتاح و بنگاه رسمی سخن‌پراکنی ایران شد. پس از محدودیّت‌های ایجاد شده برای شرکت‌های آلمانی و خاتمۀ فعّالیّت شرکت هُخ‌تیف در ایران توأماً به استخدام ادارۀ کلّ وزارت دارایی و ریاست دستگاه نظارت شهربانی کلّ کشور درآمد و به‌جز طرّاحی و ساخت تعداد زیادی ساختمان‌های مسکونی، بناهای عمومی بسیاری از جمله ساختمان جهان، سینما نیاگارا، کلیسای گورستان ارامنۀ کاتولیک، کلیسای گریگور لوساووریچ و ساختمان‌های ادارات کلّ دارایی را طرّاحی و اجرا نمود.

معماری پل آبکار راوی بخش مهمّی از تغییر و تحوّلات سه دهۀ معماری در کشور ایران است. از گرایش‌های معماری آغاز قرن بیستم، از جمله سبک آرت دکو، تا گسترش همه‌جانبۀ معماری سبک بین‌المللی در دو دورۀ قبل و بعد از جنگ دوّم جهانی. آبکار طیّ سه دهه، شیوۀ اختصاصی خود را در طرّاحی ساختمان‌های آجری به یادگار گذاشت؛ شیوه‌ای که ضمن مؤثّر بودن در روند معماری معاصر ایران، آثار منحصربه‌فردی نیز در سیمای شهر تهران محسوب می‌شوند. امّا بسیاری از این آثار به بهانۀ نوسازی تخریب شده‌اند و روند تخریب آنها هنوز هم ادامه دارد.

فروش از طریق سایت ممکن نیست.